1. De CDT; de voorbereiding
Marti is een oud-collega van ons die het amibitieuze plan heeft opgevat om de Continental Divide Trail (CDT) te lopen, een monstertocht die loopt van de Mexicaanse grens tot aan Canada en ongeveer 4875 kilometer lang is... volg haar avonturen van voorbereiding tot evaluatie.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik in een bus van Phoenix (Arizona) naar Lordsburg (New Mexico) in de VS. Het laatste stukje van mijn reis, voordat morgen mijn avontuur daadwerkelijk begint. De komende tijd ga ik van de grens van Mexico naar Canada lopen via de Continental Divide Trail (CDT). Een afstand van ongeveer 4,875 km en tussen mij en mijn doel Waterton Lakes National Park, Alberta (Canada) liggen woestijnen, hooggebergte, onweersbuien (Thanks Colorado;-)), wildernis en een goede portie roofdieren. Sorry mam;)
De CDT:
De CDT is de langste en meest uitdagende van de drie super langeafstandshikes in de VS die samen de Triple Crown vormen: je hebt de Appalachian Trail (AT) in het oosten van het land, de korste & oudste van de drie. En het volgt de Appalachen, waar het zijn naam van heeft. De meest bekende hike is de Pacific Coast Trail (PCT), dit volgt soort van de Stille Ocean en ligt dus helemaal in het westen van het land. Veel mensen kennen het van het boek en/of de film Wild, waarin Reese Witherspoon de hoofdrol heeft. En dan is er de Continental Divide Trail (CDT). Waar de andere twee trails helemaal compleet zijn en er een duidelijke vaste route is, heeft de CDT niet echt een uitgestippelde route. Ten eerste is de trail nog steeds niet voor 100% compleet, verder zijn er zoveel verschillende alternatives (andere routes) dat het eigenlijk een 'choose your own adventure/hike' is en tot slot komt deze trail minder langs de bewoonde wereld.
Als je meer wilt weten over de CDT, neem dan eens een kijkje op de website van de Continental Divide Trail Coalition.
Voorbereiding:
Zo’n kleine tien maanden geleden besloot ik aan deze hike of a lifetime te beginnen. Vanaf dat moment heeft het grootste gedeelte van mijn leven in het teken gestaan van deze hike. Van het ene op het andere moment stap je buiten de gangbare paden en moet je opeens weer hele nieuwe vocabulaire leren. Woorden als lightweight, thru hiking, super lightweight, trail angels, PLB’s, alternatives, zero’s, nearo's, base weight, cowboy camp, flip flop (nee, niet die leuke slippers voor aan je voeten), hiker boxes, hiker hunger/funk/trash/legs (.. eigenlijk van alles met hiker ervoor), HYOH, LNT, NoBo, SoBo, ultra light weight (voor wanneer lightweight nog niet licht genoeg is en je zelfs de steel van de tandenborstel afzaagt om maar gewicht te besparen).
De voorbereidingen zijn in vier categorieën te verdelen:
- Gear/uitrusting:
Waarschijnlijk ben ik heel erg bevooroordeeld, maar dit is toch wel het leukste onderdeel. Het vinden van de juiste spullen voor je hike. Er zijn 1001 blogs over geschreven met allemaal tips en met vooral een heleboel mensen die elkaar gek maken dat het basisgewicht van je tas nog lager moet zijn.
De twee belangrijkste punten bij de juiste spullen kiezen, zijn:
- Dat de spullen aansluiten bij jouw behoeftes. Voorbeeld: ik heb het bijvoorbeeld belachelijk snel warm, ben echt gemaakt voor koud weer, mits ik in beweging blijf. Zodra ik stop, BAM koud. Dus heb ik gekozen voor een zwaardere slaapzak en een iets beter isolerend matje. En oké, het zit nog steeds in de lichtgewicht klasse, maar het had lichter gekund.
- Ken je spullen voordat je op pad gaat. Altijd goed advies, maar bij een thru hike wel even extra fijn. Je hebt weinig aan die ijsbijl als je niet weet hoe je het veilig en goed moet gebruiken en op de trail ben je vaak uitgeput als je jouw kamp gaat opzetten voor de nacht en dan is het wel erg handig als die handelingen al op de automatische piloot kunnen, in plaats van nog een puzzel moeten doen om die tent met je wandelstokken recht overeind te krijgen.
- Preparing the body:
De beste manier van het trainen voor een thru hike is het daadwerkelijk doen.
Om die reden heb ik geprobeerd om de afgelopen tien maanden in ieder geval elke week een langere hike te doen. Vaak kwam dat er in de praktijk op uit dat ik naar werk liep (ongeveer 20 km) met een steeds zwaarder wordende rugzak en dan vervolgens daar nog acht uur op mijn voeten in de winkel stond. Puur zodat mijn lichaam kon wennen aan de bewegingen, de schoenen en het afzien.
Eigenlijk had ik nog extra krachttraining willen doen, maar dat is er door drukte en stress compleet bij ingeschoten. Ik ben een beetje blessure gevoelig en ik hoop door dagelijks te stretchen en een massagebal (klein, kurk en superlicht) te gebruiken daar het ergste mee te voorkomen.
- Preparing the mind:
Een thru hike, zo worden langeafstandwandelingen die je van begin tot het einde in één keer loopt genoemd, is niet alleen fysiek een uitdaging, maar ook een mentale uitdaging. Wat doe je als je moe, hongerig, koud en alleen bent? Maak je dan nog wel veilige keuzes? Op een thru hike is je mindset cruciaal en ik ben dan ook dankbaar dat dit niet mijn eerste avontuur is. Ja, het is de eerste keer dat ik zo’n lange afstand ga afleggen. Maar door eerdere hikes ken ik mijn lichaam en vooral mijn eigen gedachtes goed.
Ik weet hoe donker mijn gedachtes kunnen worden en hoe ik daar weer uit kom. Ik weet dat wanneer de going get’s tough er opeens uit het diepste van mijn ziel de meest stubborn person gekropen komt, die doorploetert tot het doel bereikt is en ik ken de gevaren van die mentaliteit. Alleen de tijd op deze hike kan straks zeggen of het genoeg zal zijn. Maar linksom of rechtsom zal ik er veel van leren.
Mijn tips voor een sterke/gezonde mentaliteit:
- SNACKS!!Hiker hunger is een ding en het is niet echt te voorkomen, maar snacks helpen en houden de gemoederen hoog. Snickers en digestives zijn mijn favoriete snacks. Digestives is vooral nostalgisch en roept herinneringen op aan als kind in de kano bij mijn ouders en de koekjes dopend in de vele meren van Zweden en snickers.. nou het zijn snickers, moet ik dat echt gaan uitleggen?!
- Luisterboeken/muziek. Muziek kan enorm krachtig zijn in onze gevoelens te beïnvloeden. Je kan ervoor kiezen om muziek te downloaden en af te spelen, maar gewoon lekker zelf zingen is net zo heilzaam. Ik vind zelf een luisterboek ook altijd fijn om mijn gedachtes andere kanten op de sturen, wanneer je al uren hebt lopen malen.
- Huil, lach, wees boos. Laat je emoties eruit komen. Ja, let een beetje op wanneer. Minder handig om je geduld te verliezen en te stampen als je tegenover een paar dronkelappen staat met geweren, maar krop je frustraties naar de trail en de hike vooral niet op. Gooi het eruit. Wie gaat het zien? De cactussen? Well let them.
- Rust —> Neem op tijd rust, dat kan zijn door een dag in een dorpje te blijven en een zero (0 km gelopen) of nearo (weinig km’s) dag te nemen. Ga wat vroeger slapen. Slaap wat langer door. Luister naar wat je lichaam nodig heeft en handel daar naar. Ieder loopt haar/zijn eigen wandeling, beter bekend als HYOH (Hike Your Own Hike) en rust is daar een cruciaal onderdeel van.
- En last but not least. Ken je waarom. Voor mij is hiken en in de natuur zijn een van de weinige plekken waar ik mijzelf voel, waar alle stress van de wereld om mij heen weg valt en het enige belangrijke is de volgende stap te zetten. Je volgende waterpunt te vinden, de volgende overnachting te regelen. Het is simpeler. Ja, het is fysiek en mentaal zwaar, maar de behoeftes zijn zo veel simpeler. Er is iets in de lucht, in de geluiden, in het ritme van de dag. Het zijn de mensen die je ontmoet en de gesprekken die je hebt. Dit is niet mijn poging om de CDT te lopen, ik ga de CDT lopen. Maar eerst ga ik even hout zoeken om dit op af te kloppen. Tot zo!
- Logistics:
De logistieke kant van een thru hike was niet echt één van mijn favoriete onderdelen. Mijn visum aanvraag had wat handen en voeten in de aarde, maar is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Verder is het belangrijk om te bedenken hoe je alles hier in Nederland voor een half jaar achter laat, hoe ga je alles financieren en hoe ga je in vredesnaam bij het beginpunt van de hike komen. Over het eindpunt en weer terugkomen heb ik nog niet eens nagedacht. Ik weet dat mijn terugvlucht op 13 oktober is en de rest zien we in de loop van de tijd wel.
Hetzelfde geldt voor de trail zelf. De CDT heeft zo veel alternatieve routes (alternatives) dat het echt een choose your own adventure is. Dus ik weet ongeveer wat ik kan verwachten van New Mexico en van de overige vier staten weet ik vooral de basics. Het heeft geen nut om nu al dingen te bepalen die er over een maand misschien heel anders uit zien.
Dit is de eerste keer dat ik zo een hike tegemoet ga, meestal ben ik iets meer van een doordacht plan hebben.. so I'll let you know how it goes;)
Er is een gezegde op de CDT: Embrace the brutality.
En dat is wat ik ga doen.
Tot gauw!
Marti
